«Νέμεσις και Ποίηση στη Μαύρη Βασίλισσα», γράφει η Κάλλυ Νικολάου

Η φιλόλογος Κάλλυ Νικολάου διάβασε το βιβλίο του Βασίλη Καλδίρη, “Μαύρη βασίλισσα” και μας αναλύει:

“Ευτυχής συγκυρία, από αυτές που η ζωή σκαρώνει κάποιες φορές, έφερε στα χέρια μου το 3ο έργο του Βασίλη Καλδίρη «Η ΜΑΥΡΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ». Πρόκειται για ενα Μυθιστόρημα εποχής από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.
Είναι ωχρή και μ`ένα ήπιο φως στεφανωμένη, στην φωτογραφία του εξωφύλλου της. Έτσι λάμπουν οι παραισθητικά ευφυείς υπάρξεις…

Ο συγγραφέας, πρώην μαθητής μου στο Γυμνάσιο Καλαβρύτων, σαν έξοχος χειριστής κινηματογραφικού φακού μας συμπαρασύρει σε πλάνα άλλοτε αργά, ποιητικά και λυτρωτικά για την ψυχή… άλλοτε γρήγορα, καταιγιστικά και με σασπένς. Με την τεχνική του flash back αρχίζοντας…
Στην ανάλαφρη πρωινή ομίχλη του σταθμού οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν εφτά και δεκαπέντε. Ανάμεσα στους επιβάτες και τρεις άνδρες που γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, αλλά κινούνται σε διαφορετικά βαγόνια, για να μην προδοθούν από το βαρύ παρελθόν τους που τους ακολουθεί ωσάν σκιά.
… Το ταξίδι ξεκινά από το Σουβάρδο της ορεινής Αχαϊκής γης – και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Ο συγγραφέας ποτέ δεν ξεχνά στα πονήματά του τις περιοχές της γενέθλιας γης. Το Σούβαρδο ή αλλιώς Νεραϊδοχώρι ως αφετηρία προσφέρεται για τους ταξιδευτές. Ο Βασίλης Καλδίρης ως ταξιδευτής του «επίκαιρου» δεν είναι ποτέ μονοδιάστατα ο ερευνητής του «παρόντος» χρόνου διασχίζει πολλά μέρη της Ελλάδας των αρχών του 20ού αιώνα και μας παίρνει συνεπιβάτες στο βιβλίο του. Σε ξεχωριστά κεφάλαια που θα μπορούσαν να είναι τηλεοπτικά επεισόδια ταξιδεύουμε στην κατω ιταλική Καλαβρία των ελληνόφωνων αδελφών μας, στο Παλέρμο και στην Τοσκάνη της μαφίας, στην Αλεξάνδρεια και στον εξωτικό Νείλο των φαραώ… και πάλι στην Ελλάδα της Μικρασιατικής καταστροφής και των προδοτών…

Για τον συγγραφέα κι εμάς η καθημερινή ζωή τρέχει πίσω από τα πρόσωπα των ηρώων -αιωρούμενα καρυδότσουφλα στη θάλασσα της Ιστορίας, γεννήματα της τυχαιότητας. Πρόκειται για ένα σύμπαν του οποίου ο υπέρτατος Νόμος είναι ο Πόλεμος ανάμεσα στην Δικαιοσύνη, την Επιθυμία και στο Φόβο. “Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους”. Η ρήση του Ηράκλειτου βρίσκει την τέλεια αισθητοποίησή της στις σελίδες του μυθιστορήματός του Βασίλη Καλδίρη. Ηρακλείτιος είναι ο αθέατος ιστός της ‘’Μαύρης Βασίλισσας’’, βαθιά προσωκρατικός. Και πώς θα γινόταν αλλιώς;

Υπάρχουν στο μυθιστόρημα-πόνημα των 432 σελίδων έξοχα πλάνα ρομαντικών συναισθημάτων και ηρωισμών, αλλά και φρικαλεότητες κάτω από τις οποίες καμία αρχαιολογική ανασκαφή δεν θα βρει το παραμικρό ίχνος τραγικού· φόνοι/θάνατοι για το χρήμα· χειρότερα: για μια ψευδαίσθηση· ακόμα χειρότερα: για μια βλακεία.
Στα μισά της αφήγησης αποκαλύπτει ο συγγραφέας τη μαύρη βασίλισσα, αλλά σου αφήνει την αίσθηση ότι ο τίτλος δεν αποδίδει μόνο το συγκεκριμένο πρόσωπο… Άλλωστε στο moto του βιβλίου αναφέρεται :
Απρόβλεπτη η ψυχή του ανθρώπου, η οποία νιώθει ελεύθερη μόνο όταν απεγκλωβίζεται απ΄την ψευδαίσθηση τελειότητας της ετέρας ψυχής, γνωρίζοντας πλέον την αλήθεια.Την αλήθεια που δεν φανερώνεται μέσω της εξομολόγησης, αλλά από την κάθαρση που υπεισέρχεται νομοτελειακά.

…και στον επίλογο σού κλείνει το μάτι για την συνέχεια…

Χαίρομαι ανέκαθεν και πάντα όταν οι μαθητές μου αγαπήσουν την λογοτεχνία ή ακολουθήσουν τα χνάρια μου και αν ακόμα γίνουν καλύτεροι φιλόλογοι από εμένα… Αλλά δεν μπορώ παρά να ζηλεύω όταν γίνονται οι ίδιοι Λογοτέχνες!!!”