Το σύγχρονο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα

Το αστυνομικό μυθιστόρημα αποτελεί αγαπημένη κατηγορία βιβλίων παγκοσμίως. Πώς ανταποκρίνονται όμως οι αναγνώστες και οι συγγραφείς στη συγκεκριμένη κατηγορία λογοτεχνίας στην Ελλάδα;

της ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑΣ ΜΟΣΧΟΥ

Τι είναι αυτό που γοητεύει τους αναγνώστες και τα τελευταία χρόνια αναζητούν βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας; Είναι η αίσθηση του κινδύνου; Το κυνηγητό; Το παιχνίδι του κλέφτη και του αστυνόμου, της γάτας που κυνηγά το ποντίκι, το αδιέξοδο, η αγωνία, οι ανατροπές, το καλό και το κακό στην αιώνια μάχη τους; Όποια κι αν είναι η αιτία, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: το αστυνομικό μυθιστόρημα βρίσκεται στην πλήρη άνθησή του παγκόσμια, με αποτέλεσμα να μη θεωρείται πλέον ταμπού να γράφονται παρόμοιες ιστορίες και στα ελληνικά.

Από πού αντλούν όμως, έμπνευση οι Έλληνες συγγραφείς;

Το καλό είναι ότι φέραμε το είδος στα μέτρα μας. Ακόμα και στα βιβλία στα οποία φαίνεται η επιρροή από ξενόγλωσσες εκδόσεις, η προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα φαίνεται να έχει πετύχει απόλυτα. Είναι ευκολότερο σήμερα να μάθουμε πώς είναι η ζωή στο περιθώριο, ποια είναι η διάλεκτος, ποιες οι συνήθειες, ποιοι είναι οι άγραφοι νόμοι. Και βέβαια, μπορούμε να ασκήσουμε κοινωνική κριτική με μεγαλύτερη ευκολία σήμερα από ό,τι χθες.

Μπορεί λοιπόν, οι κακοπροαίρετοι που αρνούνται μετά μανίας να διαβάσουν Έλληνες, να βρεθούν προ εκπλήξεως, γιατί υπάρχουν όντως πολύ καλά βιβλία μυστηρίου και crime, που όμως είναι δύσκολο να διοχετευθούν κατάλληλα, ώστε να τα γνωρίσει το πλατύ κοινό. Όλο αυτό το σκηνικό μού θυμίζει κάτι από το απαγορευμένο ρεμπέτικο ή τις δευτεροκλασάτες –όπως θεωρούσαν κάποτε–ελληνικές ταινίες: όταν οι ξενόπληκτοι απαξίωναν τον κόπο και τον ιδρώτα ανθρώπων που δούλευαν με την ψυχούλα τους και χωρίς να περιμένουν ανταπόκριση.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, με Έλληνες συγγραφείς που στέριωσαν το είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Οι πολύ καλοί συγγραφείς της περασμένης γενιάς έτυχε να περάσουν τα δύσκολα και να γίνουν για τους νεότερους το θεμέλιο, πάνω στο οποίο χτίζεται σιγά-σιγά η αστυνομική λογοτεχνία στη χώρα μας, με πλοκή και γλώσσα που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτε από τα αντίστοιχα ξενόγλωσσα βιβλία. Είτε δειλά είτε δυναμικά, υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που ασχολούνται με αυτό το λογοτεχνικό είδος και δίνουν –μέσω της γραφής τους–το ύφος και το στίγμα της νέας ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας: ένα μείγμα κοινωνικού ή πολιτικού αστυνομικού μυθιστορήματος, με ουσία, και μεσογειακές καταβολές.

Ποιοι συγγραφείς απασχολούν το αναγνωστικό κοινό της αστυνομικής λογοτεχνίας;

Καταγράφω μερικά μόνο από τα ονόματα συγγραφέων που γνωρίζω: Αβέρωφ, Αγαπητός, Αζαριάδης, Αθανασίου, Ακρίτα, Αναστασόπουλος, Ανδριωτάκης, Αντωνιάδης, Απέργης, Αποστολίδης, Αριστείδης, Βάγιας, Βακάλη, Βαρδάκη, Βατικιώτη, Βεντουρής, Βλάχου,Βρόσγος, Γαλανόπουλος, Γεροζήση, Γιαννάκη, Γιαννακουδάκης, Γιαννίσης, Γιαννουλέας, Γιατρέλλης, Γκάκας, Γκόλτσος, Δάμτσιος, Δανέλλη, Δανέλλης, Δεληγιάννης,Δημουλίδου, Δραγούμης (Παπαθεοδώρου), Δρακονταειδής, Ευθυμιάδη, Ευσταθιάδης, Ζαχαράτου, Ζάχαρη, Ζουμπουλάκη, Ιορδανίδου, Ιωακειμίδης, Ιωαννίδης, Κακούρη, Καλλιφατίδης, Κάλμπαρης, Καλόγηρος, Καλφόπουλος, Καμπουράκης, Καπάνταη, Καπετανάκης, Καραγιάννη, Καραναστάσης, Καριζώνη, Καστρινός, Κεραμεύς, Κίλλιαν, Κονδύλης,Κονιδάρης, Κορίνης, Κουζούμης, Κοφινά, Κουλετάκη,Κούλογλου,Κούρης, Κούρτοβικ, Κουτσάκης, Κρητικός, Κρητιώτης,Κυριακόπουλος, Λάδης, Λεβεντάκη,Λιαντζίρης, Λυγερός, Λύκαρης, Λυκεσάς, Λύκος, Μαμαλούκας, Μανουσόπουλος, Μαντά, Μαντόγλου, Μαράκης, Μαργαρίτης, Μαρής, Μαρκάκης,Μάρκαρης, Μαρκογιαννάκης, Μαρτινίδης Γ.,Μαρτινίδης Π., Μεταξά, Μιχαηλίδης Α., Μιχαηλίδης Τ., Μόσχος, Μόσχου, Μουζουράκης, Μπαξεβάνη, Μπασιούκα, Μπέκας, Νίκας, Νικολούδη, Νικολούλη, Νιρβάνας, Οικονόμου, Πανούσης, Παπαδημητρίου, Παπαδοπούλου, Παπαθανασοπούλου, Παπαλιού, Παπαλυμπέρη, Παυλιώτης, Παύλου, Πιμπλής, Πολιτοπούλου, Πολυράκης, Ράγκος, Ραΐση, Ρήγας, Ρίτσου, Σακελλαρόπουλος, Σαλπιγκτής (Κοντέλης), Σάλτης, Σαμαράς, Σεβαστάκης, Σέργιος, Σίμος, Σιχλιμίρης, Σολιδάκης, Σπυροπούλου, Σταμάτης, Σταυρόπουλος, Στοφόρος,  Τουμανίδης, Τουμαράς, Τριανταφυλλίδης, Τριανταφύλλου, Τσαρούχας, Τσιλιγγερίδου, Τσιφόρος,Τσουκαλάς, Τσαπακίδης, Φαρούπος,Φιλιππίδη, Φιλίππου, Φυσέκη, Φύτρος, Φώσκολος, Χαντζιάρα, Χανός, Χασάνδρα, Χατζόπουλος (Κορτώ), Χόλης, Χουσνή, Χριστακόπουλος κ.ά.

Κάποιοι είναι περισσότερο γνωστοί, κάποιοι άλλοι όχι. Πιστεύω πως αρκετά από αυτά τα ονόματα θα μας απασχολήσουν και στο μέλλον. Και αυτό το τελευταίο δεν είναι ευχή, αλλά βεβαιότητα!

Δείτε το συγγραφικό έργο της Κωνσταντίνας Μόσχου εδώ