Η Άννα Κυριακάκη-Συνοδινού για το βιβλίο “Ψιτ, ψιτ, ακούει κανείς”

Γράφει η Άννα Κυριακάκη-Συνοδινού

Πλησιάζοντας τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές εν μέσω του δεύτερου κύματος covid19 και της καραντίνας και με πολύ περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας είναι ευκαιρία να διαβάσουμε αλλά και να δωρίσουμε ένα ακόμη καλογραμμένο βιβλίο της Βαρβάρας Βαγιάκου-Βλαχοπούλου με τίτλο:”Ψιτ ,Ψιτ… ακούει κανείς;” από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2020.

Βουνά, θάλασσες, αμπέλια, εργατιά, ανεκπλήρωτοι έρωτες, προξενιά, ξενιτειά, γηρατειά, κατοχή, παιδικές αναμνήσεις, όνειρα και μέσα σε όλα αυτά η Λήμνος (η ιδιαίτερη πατρίδα της συγγραφέως) και ο κόσμος της αποτελούν το ένα μέρος της έμπνευσης της. Από εκεί θα αντλεί κάθε δυνατή ανάμνηση και βίωμα που χάραξε μέσα της!

Από το άλλο οι προσωπικές και οικογενειακές στιγμές γνωστών και αγνώστων θα γίνονται η αστείρευτη πηγή για να ανασυρθούν συγκινησιακά φορτία πάνω στα οποία χτίζεται με λυρισμό το σκηνικό της κάθε ιστορίας στο επίκεντρο της οποίας είναι ο άνθρωπος ως δέσμιος των κοινωνικών συμβάσεων και πολλές φορές το θύμα τους.

Οι μικρές αυτές ανθρώπινες ιστορίες, καλά κρυμμένες στα συρτάρια της μνήμης των ηρώων, αναδύονται με την λογοτεχνική επιδεξιότητα της συγγραφέως και μεταλλάσσονται σε “φώτα πορείας” στη ζωή τους καθορίζοντας την καθημερινότητά τους. Καθημερινότητά τόσο οικεία και γνώριμη σε όλους μας που αποκτούν μια πανανθρώπινη διάσταση και νόημα.

Οι ήρωες της Βαγιάκου- Βλαχοπούλου θα μπορούσαν ισότιμα να σταθούν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης γιατί είναι πάνω από όλα άνθρωποι με μυαλό, καρδιά, ψυχή και σώμα που πάλλονται από τις ίδιες συγκινήσεις, ευαισθησίες και πάθη. Είναι την ίδια στιγμή άνθρωποι της διπλανής πόρτας και άνθρωποι σε κάθε μεριά του πλανήτη! Οι γλυκόπικρες ιστορίες τους πλούτισαν την ίδια τους τη ζωή αλλά πλουτίζουν και τη δική μας!

Το συγκινησιακό σύμπαν της συγγραφέως, σύμπαν αντλημένο από την προσωπική της εμπειρία και τον χρόνο εκφράζει ειλικρίνεια και αλήθεια! Στο δε τελευταίο από τα 29 διηγήματα της συλλογής, δίκην επιλόγου και πρόταση κατακλείδα, με τον τίτλο “Αποσκευές”, ενώ η ηρωίδα της φεύγει από το νησί της, (θεωρώ ότι πρόκειται για την ίδια τη συγγραφέα) αφήνει να καταλάβουμε ότι αφήνει την καρδιά της εκεί και εκεί θα την βρίσκει κάθε που επιστρέφει!

Συγγραφέας με γνήσιο και πηγαίο ταλέντο, όχι αυτό “του δοκιμαστικού σωλήνα” και των εργαστηρίων δημιουργικής γραφής, που αναβλύζει αβίαστα και μετουσιώνεται σε λογοτεχνικό δημιούργημα άλλοτε πεζό και άλλοτε ποιητικό, η Βαρβάρα Βαγιάκου – Βλαχοπούλου (έχει και δημοσιευμένες ποιητικές συλλογές) για άλλη μια φορά κατόρθωσε να μας συγκινήσει σε μια εποχή που όλα αποδομούνται και καλούμαστε να τα ανασυνθέσουμε!!!